Przejdź do treści

rpa20228

Konstancja – 11 sierpnia 2008

Ciekawostką dotyczącą uprawy winorośli jest to, że pomiędzy krzewami winorośli sadzone są róże (lub zboże). A to dlatego, że róże i zboże są delikatniejsze od winorośli i służą za wykrywacze chorób, które mogą niszczyć krzewy winorośli. Zanim je zaatakują widać efekty na różach. Sprytnie.

Kapsztad (Cape Town) – 10 sierpnia 2008

Z kościoła pojechaliśmy na zwiedzanie miasta. Przechadzaliśmy się uliczkami i parkiem położonym przy parlamencie. Przewodnik opowiadał ciekawostki z historii południowej Afryki. M.in. o tym jak Brytyjczycy zakładali tu pierwsze obozy koncentracyjne. Domyślam się, że trochę inne niż te, które kojarzą się nam z obozami i łagrami z czasów II wojny światowej.

Plaża Pingwinów – 9 sierpnia 2008

Z czym jak z czym, ale z pingwinami Afryka mało nam się do tej pory kojarzyła. Aż do wizyty na jednej z plaż, które właśnie pingwiny sobie wybrały na miejsce narodzin swoich piskląt. Na plaży zbudowany jest pomost, po którym można chodzić nie wchodząc w drogę pingwinom. Ptaków te zwierzęta z bliska nie przypominają. W gniazdach były młode, aczkolwiek już trochę podrośnięte.

Przylądek Dobrej Nadziei – 9 sierpnia 2008

Cały teren Przylądka Dobrej Nadziei jest parkiem narodowym. Przy wjeżdżaniu na jego teren turyści są ostrzegani przed pawianami, które polują na wnoszone tu jedzenie. Podobno w sezonie teren patrolują strażnicy uzbrojeni w proce i jak trzeba to odstraszają amatorów łatwego jedzenia. My ich nie spotkaliśmy (ani pawianów, ani strażników). Widać nie sezon.

Wyspa Fok (Robben Island) – 9 sierpnia 2008

Wsiedliśmy na statek i zaczął się nas rejs. Po wypłynięciu z portu zaczęło coraz bardziej bujać. Robiło się coraz mniej ciekawie. Fala była naprawdę duża. Bujało ostro na boki i momentami przechył był tak duży, że zaczynaliśmy nabierać wody. Jak spojrzałem w kierunku, w którym płyniemy, to wyobraźnia podsuwała mi coraz bardziej ponure obrazy skutków kolejnych spotkań z coraz wyższymi falami. Zacząłem się modlić o szczęśliwy powrót…

Góra Stołowa – 8 sierpnia 2008

Od kilku dni (po dłuższej przerwie) działa już kolejka linowa, która można wjechać na szczyt. Żądni pieszych wypraw postanowiliśmy na nią jednak wejść. Podejście trwa ok. 2 godzin i jest dość ostre. Trochę przypomina wchodzenie na Kasprowy Wierch w naszych Tatrach. Podobna jest też na górze restauracyjka, w której można się na chwilę zatrzymać.

Oudtshoorn – 7 sierpnia 2008

Jest też tablica, która pokazuje historię „Polskich Dzieci w Oudtshoorn”. Chodzi o polskie sieroty, które straciły swoich rodziców na Syberii. Trafiły tam z rodzinami po wywózkach organizowanych przez Sowietów. Duża ich część straciła na zesłaniu rodziców i polski rząd szukał dla nich na świecie miejsca.

Przylądek Igielny – 7 sierpnia 2008

Przylądek Igielny dodatkowo jest uznawany za umowną granicę oceanów: Indyjskiego i Atlantyckiego. Czasami za koniec Afryki i granicę oceanów uważany jest Przylądek Dobrej Nadziei, do którego dotrzemy jutro. Do chwili zadumy lepiej wybrać Przylądek Igielny. Mniej tu turystów i mniejsze dzięki temu zamieszanie. Tylko wieje trochę bardziej. Jak na kraniec kontynentu zresztą przystało.

Cango Caves – 6 sierpnia 2008

Zanim dojechaliśmy do „zagłębia strusiowego”, czyli miasteczka Oudtshoorn zwiedziliśmy jaskinię „Cango Caves”. Została wydrążona w wapiennej skale przez podziemną rzekę. Potem woda gdzieś wypłynęła i był czas na tworzenie stalaktytów, stalagmitów i innych form naciekowo – wyciekowych. A tego czasu trochę było, bo wiek najstarszych form jest obliczany na milion lat…

Strusie – 6 sierpnia 2008

Strusie nie mają zębów i pierwszą rzeczą jaką połykają jest kamień (zwykle biały) kilka takich kamieni w żołądku pozwała im rozdrabniać pokarm.
Na farmie można było wejść w bliski kontakt ze strusiami. Braliśmy udział w podglądaniu, karmieniu, i… ujeżdżaniu. To ostatnie było chyba najlepsze.

Park Tsitsikamma – 5 sierpnia 2008

Rano opuściliśmy Port Elizabeth i udaliśmy się w kierunku Kapsztadu. Z przerwami na inne atrakcje podróż zajmie nam trzy dni. Nasz pobyt w RPA tym samym – powoli, ale nieubłaganie – zbliża się do końca. Niebo zaczęło się chmurzyć i zapowiadało się na to, że będzie padał deszcz. Nasz przewodnik stwierdził, że prawdopodobieństwo jest 60%. Na szczęście prognoza okazała się błędna. I całe szczęście. Zwiedzanie w deszczu nikomu się nie uśmiechało.

Port Elizabeth – 4 sierpnia 2008

Po śniadaniu (na którym zaśpiewaliśmy „Sto lat” Grajanowi) poszliśmy na bazar po pamiątki. Były fajne pamiątki z drzewa „metalowego” (nazywanego tak z racji swojej wagi). Potem poszliśmy na plażę i doczekaliśmy tam dobrze się bawiąc do czadu, kiedy Arek musiał zbierać się na lotnisko.
Mateusz dał mu na pożegnalnie kilka gadżetów (m.in. pocztówki z Józefowa) czym go najprawdopodobniej trochę zaskoczył.

Małże i kalmary – 3 sierpnia 2008

Kolację mieliśmy egzotyczną: egzotycznie miejsce (restauracja połączona ze sklepem, ze ścianami „wytapetowanymi” butelkami) i egzotyczne jedzenie: na przystawkę małże, a na danie główne kalmary. Była to pożegnalna kolacja naszego przewodnika Arka. Jutro przejmie nas nowy.

Wepener – 2 sierpnia 2008

Skansen składał się z kilku obozowisk, które pokazywały jak ewoluowały osady tutejszych ludzi: od typowych chat do budynków upodobnionych do mieszkań holenderskich osadników. Było tam trochę folkloru: wróżący szaman, gra na dziwnych instrumentach, mielnie ziaren, itd.
Wśród naczyń, które były tam zgromadzone był emaliowany dzbanek z napisem na spodzie: „Made in Poland”. Jak miło…

Saint Lucia – 31 lipca 2008

W czasie rejsu oglądaliśmy zdjęcia jak rodzina hipopotamów zaatakowała
i rozszarpała krokodyla. Pokazywali też kieł hipopotama. Wierzę, że
takim kłem można było zrobić małe kuku krokodylowi. To ospałe z pozoru
zwierze potrafi być – jak widać – bardzo waleczne i bardzo
niebezpieczne.
Mięso krokodyli jest jadalne. Smakuje trochę jak kurczak. Mięso
pochodzi z farm krokodyli.  Raczej się nie spodziewam, że ktoś może
mieć ochotę na polowanie na nie w naturalnym środowisku…